Yetkililerden Yardım İstiyor...

Bodrum'da bir depoda yaşam mücadelesi veren 30 yaşındaki Şafak Akbaş, emekli olabilmek için yetkililerden yardım istedi. Yaklaşık 5 yıl önce annesi vefat eden ve babası tarafından terk edilen Akbaş, yüzde 90 engelli olmasına rağmen emekli edilmediğini söyledi. 

Şeker hastalığı yüzünden bir gözünü kaybeden ve diğer gözünün görme oranı ise yüzde 95 düşen Şafak, bir an önce emekli olmak istiyor. Yüksek tansiyonu bulunan, böbrek yetmezliği ile mücadele eden Şafak'ın beynindeki 2 damarın tıkalı olması nedeniyle ise sol tarafından felç oldu. 

Karşı komşusunun getirdiği yemeklerle karnını doyuran Akbaş kimseden yardım istemiyor. Bodrum Belediyesi ve Bodrum Kaymakamlığı tarafından yardım edilen Akbaş'ın şeker hastalığı yüzünden bir gözünü tamamen kaybettiği, diğer gözünün ise görme oranının çok düştüğü öğrenildi. Şeker hastaları gibi yediklerine dikkat edemeyen Akbaş, kim ne getirirse yemek zorunda olduğunu, yemek yemese de aç kalacağını bu yüzden şekerine dikkat edemediğini söyledi.

Gözü görmediği için evden çıkamayan Şafak Akbaş, evde ibadeti ile meşgul olup yalnız başına bir hayat sürdüğünü belirtti. Yaklaşık 2 yıldır televizyon izleyemeyen Şafak kendi hayatını idame ettirmeye çalışıyor. Sağlık Bakanlığından yüzde 90 engelli raporu olan Akbaş, SGK'ya başvurduğunu ama halen emekli olamadığını ifade ederek şunları söyledi;

“19 senedir şeker hastasıyım. Yüksek tansiyonum var. Bir gözüm görmüyor. Diğer gözümün görme oranı ise yüzde 5'lere kadar düştü. Böbrek hastasıyım, böbrek yetmezliği var. Beynimdeki damarlar tıkanmış ve sol tarafıma vurdu. Sol tarafım komple uyuşuk. 'Kalbinde de problem var' dedi doktor ama 'önce gözünü kurtarmamız lazım' dedi. O yüzden kalple ilgilenemediler. Yürüme zorluğu çekiyorum diz kapaklarımda sorunlar var. Sadece Bodrum Belediyesi ve Bodrum Kaymakamlığı'ndan yardım geliyor. Onlar da ev kiramı elektriğimi suyumu ödememe yetiyor. Şu anda geçimimi sağlayamıyorum. Annem 5 sene önce vefat etti. Babamız kardeşimle beni istemedi. Evleneceğim dedi, kendi yuvamı kuracağım dedi ve gitti. Kız kardeşim bir yerde, ben bir yerdeyim. Kız kardeşim de rahatsız, eşi kanser hastası, 3 çocuğu var, onlarla ilgileniyor. Karşı komşumuz var bir ablamız o arada sırada yemek getiriyor Allah razı olsun. Kaldığım yer depo, biraz eve çevirdik burayı. Günümü namaz kılarak, tespih çekerek telefondan sohbet dinleyerek geçiriyorum. Gözüm bu hale gelmeden önce arada sırada dışarıda çıkıyordum arkadaşlarımın yanına. Durumum ortada ama beni emekli etmiyorlar. Ben yüzde 90 Sağlık Bakanlığından onaylı engelli diye raporum var. SSK 'sende yüzde 60 çalışma gücü kaybı yoktur' diyor beni reddediyor. Ben istiyorum ki birileri bana yardımcı olsun ben emekli olayım zaten ben kendi kendime idare ederim. Bundan başka bir şey de istemiyorum. Şekerimi dengede tutamadığımdan dolayı diğer gözümde çok az görüyor. Maalesef yaşadığımız hayattan dolayı ne bulursak yemek zorunda kalıyoruz. Ne kadar da dikkat etsek bir şekilde karnımı doyurmak zorundayım.”